Εκδήλωση για την επέτειο μνήμης και τιμής του Γρηγόρη Αυξεντίου (3 Μαρτίου 1957)

3 Μαρτίου 1957. «Όλες οι καμπάνες της Γης σήμαναν μεμιάς. Όλα τα ανθρώπινα μέτωπα ψηλά. Όλες οι καρδιές μεσίστιες. Στο χωριό Λύση, ανάμεσα Λευκωσία κι Αμμόχωστος, η μάνα του έσφιξε το μαύρο της τσεμπέρι κάτου απ’ το δυνατό σαγόνι της κ’ είπε ακριβώς τα λόγια που περίμενε ο γιος της: ‘’Είμαι πέρφανη. Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου’’. Ο πατέρας του πάλι, σαν πήγε στο νοσοκομείο της Λευκωσίας, αναγνώρισε το καμένο παιδί του απ’ τις χοντρές ελληνικές κοκάλες του κι από κείνο το χρυσό κωνσταντινάτο που άχνιζε στον κόρφο του και στον κόρφο του κόσμου.»

1η Μαρτίου 2023 και το Λύκειό μας τίμησε, με μια όμορφη και σεμνή εκδήλωση, την υπέρτατη θυσία του ήρωα του Αντιαποικιακού και Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου, που κάηκε ζωντανός στη σπηλιά του Μαχαιρά, γιατί αρνήθηκε να παραδοθεί στους Άγγλους στρατιώτες. Μια θυσία που ξεπέρασε τα σύνορα της πατρίδας μας και έγινε σύμβολο της υπέρτατης αρετής του ανθρώπου που θυσιάζεται για τους άλλους.

«Ναι, η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας

είναι η απόφαση του θανάτου μας,

όταν υπάρχει κάποια διέξοδος,

όταν μπορείς και να τον αποφύγεις,

και συ τον διαλέγεις

σαν τιμή και σα χρέος για τους άλλους,

πιο πέρα απ' τις ανάγκες σου.

Όποιος μπορεί να νικήσει μια στιγμή τη ζωή του

νικάει και το θάνατο. Το ΄μαθα.»

Γιάννης Ρίτσος, «Αποχαιρετισμός»